Este fin de semana, se realizó en Mondoñedo, Tierra de Miranda, cuna de Cunqueiro, en Galicia, el II encuentro Nacional de Narradores.
Entre nos, que nos juntamos 170 cuenteros, enamorados de las palabras, mentirosos creyentes de los sueños, a emborracharnos de proyectos y de orujo.
La memoria, los símbolos, la voz, quienes somos, que queremos, donde estamos parados y a donde queremos ir, fueron algunos de los temas.
Si interesan los debates, en la Web de Cuentistas esta todo colgado.
Yo que soy bicho arisco a las aglomeraciones, que me inhibo, me desoriento y me agobio frente a la brillantez de ciertas intervenciones o a la rapidez de otras, me sentí súper cómoda.
Fue un gusto fundirse en abrazos largos con amigos a los que hacía tiempo no veía.
Muchos coincidimos en festivales, pero nada mas que en los programas, ya que cada uno llega, hace su función y se va. Sabemos que estamos vivos, pero de como nos va la vida, poco, poco.
Metí la pata varias veces, pregunte por parejas que ya no eran, por grupos que ya no estaban y por gestiones que ya se desbarataron, pero me encontré con amores recientes, asociaciones latentes y proyectos recién paridos.
El albariño humedeció recuerdos de ausentes y llenamos las calles con canciones de cuando nos conocimos, con historias que ya no contábamos o con versos perdidos.
Los sueños de Cunqueiro flotaban, sus gafas se instalaban en las mesas y alrededor de la fogata que enciende la palabra se labraron próximos encuentros.
No faltaron los reproches, los enojos, las dudas y los miedos, pero por sobre todas las cosas yo rescato, que se haya y se siga, generando un espacio para un encuentro, organizado, pero sin la ampulosidad de congresos ,carpetas y conferencias. Con la sencillez de las ideas debatidas por pasillos, bares o plazas, con la confrontación directa pero leal, con quien ama lo mismo, aunque de forma diferente.
Eso, a mi por lo menos me hace sentir mejor persona y si logro por ese caminito encontrar una mejor profesional, ya me parece sencillamente perfecto.
Con la perfección de una historia que no tiene fin.

3 thoughts on “Encuentro en Mondoñedo

  1. A beata Constanza de Castro non é a filla do mariscal Pardo de Cela. Internet está a divulgar este erro. Non hai máis que ver a árbore xenealóxica dunha e outra (eu coñézoas). Un saúdo e parabéns polo blog.

  2. A beata Constanza de Castro non é a filla do mariscal Pardo de Cela. Internet está a divulgar este erro. Non hai máis que ver a árbore xenealóxica dunha e outra (eu coñézoas). Un saúdo e parabéns polo blog.

  3. A beata Constanza de Castro non é a filla do mariscal Pardo de Cela. Internet está a divulgar este erro. Non hai máis que ver a árbore xenealóxica dunha e outra (eu coñézoas). Un saúdo e parabéns polo blog.

Responder a Marica Campo Cancelar la respuesta

Tu dirección de correo electrónico no será publicada. Los campos obligatorios están marcados con *